ἰκτῖνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἰκτῖνος	οἱ	ἰκτῖνοι
γενική	τοῦ	ἰκτίνου	τῶν	ἰκτίνων
δοτική	τῷ	ἰκτίνῳ	τοῖς	ἰκτίνοις
αιτιατική	τὸν	ἰκτῖνον	τοὺς	ἰκτίνους
κλητική ὦ!		ἰκτῖνε		ἰκτῖνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰκτίνω
γεν-δοτ	τοῖν		ἰκτίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰκτῖνος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἰκτῖνος, -ου αρσενικό

1. (πτηνό) είδος αρπακτικού πτηνού, είδος γερακιού, περδικογέρακο

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Εἰρήνη, στίχ. 1100 (1099-1100)

   φράζεο δή, μή πώς σε δόλῳ φρένας ἐξαπατήσας | ἰκτῖνος μάρψῃ

   Πρόσεξε μήπως, με δόλο απατώντας το νου σου, κανένα | περδικογέρακο αρπάξει…

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ὄρνιθες, στίχ. 1624 (1622-1625)

   ὅταν διαριθμῶν ἀργυρίδιον τύχῃ | ἅνθρωπος οὗτος, ἢ καθῆται λούμενος, | καταπτόμενος ἰκτῖνος ἁρπάσας λάθρᾳ | προβάτοιν δυοῖν τιμὴν ἀνοίσει τῷ θεῷ.

   Λεφτά σα θα μετράει αυτός ο κύριος | ή καθιστός θα παίρνει το λουτρό του, | ένα όρνιο ξαφνικά θα ορμά, θ᾽ αρπάζει | δυο προβάτων το αντίτιμο, κι επάνω | στο θεό θα το πηγαίνει.

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ὄρνιθες, στίχ. 892 (891-892)

   οὐχ ὁρᾷς ὅτι | ἰκτῖνος εἷς ἂν τοῦτό γ᾽ οἴχοιθ᾽ ἁρπάσας;

   Αυτό, κι ένα γεράκι μόνο νά ᾽ρθει, | σε μια στιγμή τ᾽ αρπάζει και το χάφτει.

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

2. (θηλαστικό ζώο) είδος λύκου

Πηγές

• ἰκτῖνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἰκτῖνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.