ἑστώς

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἑστώς	ἡ	ἑστῶσᾰ	τὸ	ἑστώς (ἑστός)
γενική	τοῦ	ἑστῶτος	τῆς	ἑστώσης	τοῦ	ἑστῶτος
δοτική	τῷ	ἑστῶτῐ	τῇ	ἑστώσῃ	τῷ	ἑστῶτῐ
αιτιατική	τὸν	ἑστῶτᾰ	τὴν	ἑστῶσᾰν	τὸ	ἑστώς (ἑστός)
κλητική ὦ!		ἑστώς		ἑστῶσᾰ		ἑστώς (ἑστός)
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἑστῶτες	αἱ	ἑστῶσαι	τὰ	ἑστῶτᾰ
γενική	τῶν	ἑστώτων	τῶν	ἑστωσῶν	τῶν	ἑστώτων
δοτική	τοῖς	ἑστῶσῐ(ν)	ταῖς	ἑστώσαις	τοῖς	ἑστῶσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἑστῶτᾰς	τὰς	ἑστώσᾱς	τὰ	ἑστῶτᾰ
κλητική ὦ!		ἑστῶτες		ἑστῶσαι		ἑστῶτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἑστῶτε	τὼ	ἑστώσᾱ	τὼ	ἑστῶτε
γεν-δοτ	τοῖν	ἑστώτοιν	τοῖν	ἑστώσαιν	τοῖν	ἑστώτοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'τεθνεώς' όπως «τεθνεώς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ἑστώς, ἑστῶσα, ἑστώς/ἑστός

• επικός τύπος του ἑστηκώς: μετοχή ενεργητικού παρακειμένου του ρήματος ἵστημι (επικός παρακείμενος: ἕστατον)