ἐσθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐσθής	αἱ	ἐσθῆτες
γενική	τῆς	ἐσθῆτος	τῶν	ἐσθήτων
δοτική	τῇ	ἐσθῆτῐ	ταῖς	ἐσθῆσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐσθῆτᾰ	τὰς	ἐσθῆτᾰς
κλητική ὦ!		ἐσθής		ἐσθῆτες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐσθῆτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐσθήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'προβλής' όπως «προβλής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐσθής < ... < θέμα του ἕννυμι (ντύνω) → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἐσθής θηλυκό

• (ενδυμασία) ένδυμα, ενδυμασία

  ※ 5ος↑ αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 4 (Μελπομένη), 189.1

  τὴν δὲ ἄρα ἐσθῆτα καὶ τὰς αἰγίδας τῶν ἀγαλμάτων τῆς Ἀθηναίης ἐκ τῶν Λιβυσσέων ἐποιήσαντο οἱ Ἕλληνες·

  Και βέβαια τη φορεσιά και τις αιγίδες των αγαλμάτων της Αθηνάς τα πήραν οι Έλληνες από τις Λίβυσσες·

  Μετάφραση (1992): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

  ※  τας παλαιάς μου εσθήτας δωρήσασα εις τα αγάλματα της Παναγίας (Εμμανουήλ Ροΐδης, Η Πάπισσα Ιωάννα, 1866)

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἐσθάς, -ᾶτος

Συγγενικά

• ἕννυμι

Δείτε επίσης

• (λατινικά) vestis
• (νέα ελληνικά) εσθήτα

Πηγές

• ἐσθής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐσθής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.