ἐντεροκηλήτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἐντεροκηλήτης	οἱ	ἐντεροκηλῆται
γενική	τοῦ	ἐντεροκηλήτου	τῶν	ἐντεροκηλητῶν
δοτική	τῷ	ἐντεροκηλήτῃ	τοῖς	ἐντεροκηλήταις
αιτιατική	τὸν	ἐντεροκηλήτην	τοὺς	ἐντεροκηλήτᾱς
κλητική ὦ!		ἐντεροκηλῆτᾰ		ἐντεροκηλῆται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐντεροκηλήτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἐντεροκηλήταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐντεροκηλήτης < ἐντεροκήλη (< ἐντερο- + κήλη) + -της

Ουσιαστικό

ἐντεροκηλήτης αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (ιατρική) που πάσχει από εντεροκήλη

Συνώνυμα

• ἐντεροκηλικός

Συγγενικά

• ἐντεροκοιλιακός
• → και δείτε τις λέξεις ἔντερον και κήλη

Πηγές

• ἐντεροκηλήτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.