ἐμπερίστατος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐμπερίστατος	τὸ	ἐμπερίστατον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐμπεριστάτου	τοῦ	ἐμπεριστάτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐμπεριστάτῳ	τῷ	ἐμπεριστάτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐμπερίστατον	τὸ	ἐμπερίστατον
κλητική ὦ!		ἐμπερίστατε		ἐμπερίστατον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐμπερίστατοι	τὰ	ἐμπερίστατᾰ
γενική	τῶν	ἐμπεριστάτων	τῶν	ἐμπεριστάτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐμπεριστάτοις	τοῖς	ἐμπεριστάτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐμπεριστάτους	τὰ	ἐμπερίστατᾰ
κλητική ὦ!		ἐμπερίστατοι		ἐμπερίστατᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐμπεριστάτω	τὼ	ἐμπεριστάτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐμπεριστάτοιν	τοῖν	ἐμπεριστάτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐμπερίστατος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἐμπερίστατος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• (σπάνιο) πολυάσχολος

  ※  4ος κε αιώνας Ευάγριος Ποντικός, Rerum monachalium rationes, 40.1256, @catholiclibrary.org

  Σεαυτοῦ μόνου τῆς ὠφελείας φρόντιζε, καὶ τὸν τῆς ἡσυχίας περιποιοῦ τρόπον. Μὴ ἀγαπήσῃς οἰκῆσαι μετὰ ἀνθρώπων ὑλικῶν καὶ ἐμπεριστάτων· ἢ μόνος οἴκει, ἢ μετὰ ἀδελφῶν τῶν ἀΰλων καὶ ὁμοφρόνων σου.

Συγγενικά

• ἐμπεριστατέω

Πηγές

• ἐμπερίστατος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.