ἐκπνοή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐκπνοή	αἱ	ἐκπνοαί
γενική	τῆς	ἐκπνοῆς	τῶν	ἐκπνοῶν
δοτική	τῇ	ἐκπνοῇ	ταῖς	ἐκπνοαῖς
αιτιατική	τὴν	ἐκπνοήν	τὰς	ἐκπνοᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἐκπνοή		ἐκπνοαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐκπνοᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἐκπνοαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐκπνοή < ἐκπνέω < ἐκ- + πνέω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *pnew- (πνέω, αναπνέω)

Ουσιαστικό

ἐκπνοή θηλυκό

1. εκπνοή
2. θάνατος
3. ατμός
4. (ελληνιστική σημασία) τρύπα αερισμού

Πηγές

• ἐκπνοή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐκπνοή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.