ἄκομος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄκομος	τὸ	ἄκομον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀκόμου	τοῦ	ἀκόμου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀκόμῳ	τῷ	ἀκόμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄκομον	τὸ	ἄκομον
κλητική ὦ!		ἄκομε		ἄκομον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄκομοι	τὰ	ἄκομᾰ
γενική	τῶν	ἀκόμων	τῶν	ἀκόμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀκόμοις	τοῖς	ἀκόμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀκόμους	τὰ	ἄκομᾰ
κλητική ὦ!		ἄκομοι		ἄκομᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀκόμω	τὼ	ἀκόμω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀκόμοιν	τοῖν	ἀκόμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄκομος < ἄ- στερητικό + κόμη

Επίθετο

ἄκομος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

1. (για ανθρώπους) φαλακρός

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Λουκιανός, Ἀληθὴς Ἱστορία ἢ Ἀληθὴ διηγήματα, 1.23 @scaife.perseus

   Καλὸς δὲ νομίζεται παῤ αὐτοῖς ἤν πού τις φαλακρὸς καὶ ἄκομος ᾖ, τοὺς δὲ κομήτας καὶ μυσάττονται.

2. (για δέντρα) που δεν έχει φύλλα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κόμη

Πηγές

• ἄκομος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄκομος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.