ἁπαλόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἁπαλοθρῐχ- ἁπαλοτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἁπαλόθριξ	οἱ/αἱ	ἁπαλότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	ἁπαλότριχος	τῶν	ἁπαλοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	ἁπαλότριχῐ	τοῖς/ταῖς	ἁπαλότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἁπαλότριχᾰ	τοὺς/τὰς	ἁπαλότριχᾰς
κλητική ὦ!		ἁπαλόθριξ		ἁπαλότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁπαλότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		ἁπαλοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁπαλόθριξ < ἁπαλό- + -θριξ

Ουσιαστικό

ἁπαλόθριξ αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

• που έχει απαλό τρίχωμα

  ※  ⌘ Ευριπίδης, Βάκχαι, στ. 1185, 407 π.Χ.

  νέος ὁ μόσχος ἄρτι γένυν ὑπὸ κόρυθ᾽ ἁπαλότριχα κατάκομον θάλλει.

  Είναι τρυφερός ο μόσχος. 'Η κόμη του απαλό μετάξι· στο μάγουλό του μόλις ανθίζει πυκνό το χνούδι. ( Μετάφραση Θ.Κ. Στεφανόπουλος [1])

Δείτε επίσης

• ※  (καθαρεύουσα) Τοιοῦτος εἶναι ὁ ̓Αζὼρ ὁ ἁπαλόθριξ κύων (Εστία, τόμος 6, σελ. 831, 1878)

Πηγές

• ἁπαλόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.