ἀτραπός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ἀτραπός	ἀτραπώ	ἀτραποί
Γενική	ἀτραποῦ	ἀτραποῖν	ἀτραπῶν
Δοτική	ἀτραπῷ	ἀτραποῖν	ἀτραποῖς
Αιτιατική	ἀτραπόν	ἀτραπώ	ἀτραπούς
Κλητική	ἀτραπέ	ἀτραπώ	ἀτραποί

Ετυμολογία

ἀτραπός < ἀ- + τραπέω / τραπῶ (πατάω σταφύλια) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *trep-eie/o, μηδενική βαθμίδα ενεστώτα του *trep- (ποδοπατώ) Κατά τον Beekes, το ρήμα τραπέω (βαδίζω σταθερά) θα πρέπει να διαχωρίζεται από το ρήμα τρέπω (στρίβω, γυρίζω)

Ουσιαστικό

ἀτραπός θηλυκό (ἀτρᾰπός)

1. ατραπός, μονοπάτι

   ※  χίλιοι δὲ Φωκέων ἐφύλασσον μὲν τὴν ἀτραπὸν ἐν τῇ Οἴτῃ, προσέστω δὲ τῷ παντὶ Ἑλληνικῷ καὶ ὁ ἀριθμὸς ὁ τούτων. (Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, Φωκικά, Λοκρών Οζόλων, 20, 1)

2. οδός (ευθεία)
3. (μεταφορικά) η πορεία (της ζωής)

Άλλες μορφές

• (επικός τύπος ) ἀταρπός

Συγγενικές λέξεις

• ἀτραπίζω
• πρότροπος (οἶνος)
• τραπητός (οἶνος)

→ και δείτε τη λέξη τραπέω

Πηγές

• «ἀτραπός» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἀτραπός» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.