ἀσκαύλης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀσκαύλης	οἱ	ἀσκαῦλαι
γενική	τοῦ	ἀσκαύλου	τῶν	ἀσκαυλῶν
δοτική	τῷ	ἀσκαύλῃ	τοῖς	ἀσκαύλαις
αιτιατική	τὸν	ἀσκαύλην	τοὺς	ἀσκαύλᾱς
κλητική ὦ!		ἀσκαύλη		ἀσκαῦλαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀσκαύλᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀσκαύλαιν
1η κλίση, ομάδα 'Ἀτρείδης', Κατηγορία 'Ἀτρείδης' όπως «Ἀτρείδης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀσκαύλης (ελληνιστική κοινή) < ἀσκός + αὐλέω

Ουσιαστικό

ἀσκαύλης, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• που παίζει άσκαυλο, γκάιντα

  ※  2ος κε αιώνας, ⌘ p.athen.43v, v.1, στίχ. 14, @papyri.info

  Ἥρων γέρων ἀσκαύλ(ης) ἐπιτ(ηρήσεως) (δραχμὰς) ιϛ

  ΣτΕ: Ο πάπυρος περιλαμβάνει μία λίστα με ονόματα μουσικών, είδη μουσικών οργάνων, πληρωμές και ποσά.

Πηγές

• ἀσκαύλης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.