αὐλέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

αὐλέω < → λείπει η ετυμολογία

Ρήμα

αὐλέω / αὐλῶ

1. παίζω τον αυλό
2. (στην παθητική φωνή) ακούγεται μουσική αυλού

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις, στίχ. 367 (364-368)

   λέγουσα τοιάδ᾽· Ὦ πάτερ, νυμφεύομαι | νυμφεύματ᾽ αἰσχρὰ πρὸς σέθεν· μήτηρ δ᾽ ἐμὲ | σέθεν κατακτείνοντος Ἀργεῖαί τε νῦν | ὑμνοῦσιν ὑμεναίοισιν, αὐλεῖται δὲ πᾶν | μέλαθρον· ἡμεῖς δ᾽ ὀλλύμεσθα πρὸς σέθεν.

   και του ᾽λεγα: «Φριχτή παντρειά μου κάνεις, | πατέρα· τη στιγμή που εσύ με σφάζεις | η μάνα μου κι οι Αργίτισσες του γάμου | τραγούδι λεν για μένα, όλο το σπίτι | γεμίζει αυλών αχούς· κι απ᾽ το δικό σου | χάνομαι χέρι εγώ·

   Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία, 1979:ΟΕΔΒ @greek‑language.gr

3. (στην παθητική φωνή, για πρόσωπα) ακούω μουσική αυλών

   ※  4ος αιώνας πκε ⌘ Ξενοφών, Κύρου Παιδεία, 4.5.7. (X.Cyr. 4.5.7)

   Μῆδοι καὶ ἔπινον […] καὶ ηὐλοῦντο

Πηγές

• αὐλέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αὐλέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.