ἀράξας

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀράξᾱς	ἡ	ἀράξᾱσᾰ	τὸ	...?...ᾰν
γενική	τοῦ	ἀράξᾰντος	τῆς	ἀραξᾱ́σης	τοῦ	ἀράξᾰντος
δοτική	τῷ	ἀράξᾰντῐ	τῇ	ἀραξᾱ́σῃ	τῷ	ἀράξᾰντῐ
αιτιατική	τὸν	ἀράξᾰντᾰ	τὴν	ἀράξᾱσᾰν	τὸ	...?...ᾰν
κλητική ὦ!		ἀράξᾱς		ἀράξᾱσᾰ		...?...ᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀράξᾰντες	αἱ	ἀράξᾱσαι	τὰ	ἀράξᾰντᾰ
γενική	τῶν	ἀραξᾰ́ντων	τῶν	ἀραξᾱσῶν	τῶν	ἀραξᾰ́ντων
δοτική	τοῖς	ἀράξᾱσῐ(ν)	ταῖς	ἀραξᾱ́σαις	τοῖς	ἀράξᾱσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἀράξᾰντᾰς	τὰς	ἀραξᾱ́σᾱς	τὰ	ἀράξᾰντᾰ
κλητική ὦ!		ἀράξᾰντες		ἀράξᾱσαι		ἀράξᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀράξᾰντε	τὼ	ἀραξᾱ́σᾱ	τὼ	ἀράξᾰντε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀράξᾰ́ντοιν	τοῖν	ἀραξᾱ́σαιν	τοῖν	ἀραξᾰ́ντοιν
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προσωδία του δίχρονου φωνήεντος στην παραλήγουσα ώστε να γίνει σωστά ο τονισμός.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «λύσας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ἀράξας, ἀράξασα, ἀράξαν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἤραξα, ἄραξα) του ρήματος ἀράσσω

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 52 (49-52)

  οἴμοι· φρόνησον, ὦ κασιγνήτη, πατὴρ | ὡς νῷν ἀπεχθὴς δυσκλεής τ᾽ ἀπώλετο, | πρὸς αὐτοφώρων ἀμπλακημάτων διπλᾶς | ὄψεις ἀράξας αὐτὸς αὐτουργῷ χερί·

  Οϊμένα, συλλογίσου, αδελφή, που ο πατέρας μας | με κατάρα και καταχθόνια χάθηκε | όταν ξεσκέπασε μονάχος τις αμαρτίες του, | βγάζοντας με το χέρι του τα δυο του μάτια.

  Μετάφραση (1912): Κωνσταντίνος Χρηστομάνος @greek‑language.gr

Μετοχή

ἀράξας, ἀράξασα, ἀράξαν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου του ρήματος ἀράζω

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

ἀράξας θηλυκό

1. δωρικός και αιολικός τύπος : γενική ενικού του ἀράξα
2. αιτιατική πληθυντικού του ἀράξα

Πηγές

• ἀράσσω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀράσσω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ΜΟΡΦΩ@ΛΟΓΕΙΟΝ
• μορφολογία@perseus.tufts.edu