ἀπορῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀπορῶν	ἡ	ἀποροῦσᾰ	τὸ	ἀποροῦν
γενική	τοῦ	ἀποροῦντος	τῆς	ἀπορούσης	τοῦ	ἀποροῦντος
δοτική	τῷ	ἀποροῦντῐ	τῇ	ἀπορούσῃ	τῷ	ἀποροῦντῐ
αιτιατική	τὸν	ἀποροῦντᾰ	τὴν	ἀποροῦσᾰν	τὸ	ἀποροῦν
κλητική ὦ!		ἀπορῶν		ἀποροῦσᾰ		ἀποροῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀποροῦντες	αἱ	ἀποροῦσαι	τὰ	ἀποροῦντᾰ
γενική	τῶν	ἀπορούντων	τῶν	ἀπορουσῶν	τῶν	ἀπορούντων
δοτική	τοῖς	ἀποροῦσῐ(ν)	ταῖς	ἀπορούσαις	τοῖς	ἀποροῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἀποροῦντᾰς	τὰς	ἀπορούσᾱς	τὰ	ἀποροῦντᾰ
κλητική ὦ!		ἀποροῦντες		ἀποροῦσαι		ἀποροῦντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀποροῦντε	τὼ	ἀπορούσᾱ	τὼ	ἀποροῦντε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπορούντοιν	τοῖν	ἀπορούσαιν	τοῖν	ἀπορούντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'ποιῶν' όπως «ποιῶν» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ἀπορῶν

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ἀπορῶ, συνηρημένου τύπου του ἀπορέω

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 3, 109.1

  Μενεδάϊος δὲ τῇ ὑστεραίᾳ Εὐρυλόχου τεθνεῶτος καὶ Μακαρίου αὐτὸς παρειληφὼς τὴν ἀρχὴν καὶ ἀπορῶν μεγάλης ἥσσης γεγενημένης ὅτῳ τρόπῳ ἢ μένων πολιορκήσεται ἔκ τε γῆς καὶ ἐκ θαλάσσης ταῖς Ἀττικαῖς ναυσὶν ἀποκεκλῃμένος ἢ καὶ ἀναχωρῶν διασωθήσεται, προσφέρει λόγον περὶ σπονδῶν καὶ ἀναχωρήσεως Δημοσθένει καὶ τοῖς Ἀκαρνάνων στρατηγοῖς, καὶ περὶ νεκρῶν ἅμα ἀναιρέσεως.

  Την επομένη, ο Μενεδάιος, που μόνος πια ήταν αρχηγός, επειδή και ο Ευρύλοχος και ο Μακάριος είχαν σκοτωθεί, βρέθηκε σε μεγάλη αμηχανία, τί να κάνει μετά από τόσο μεγάλη ήττα. Βλέποντας ότι δεν θα μπορούσε ούτε ν᾽ ανθέξει σε πολιορκία από γη και θάλασσα —αφού τα αττικά καράβια ήσαν εκεί— ούτε να σωθεί προσπαθώντας να ξεφύγει, ζήτησε ανακωχή από τον Δημοσθένη και τους Ακαρνάνες στρατηγούς, για να αποσυρθεί και να θάψει τους νεκρούς του.

  Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr