ἀντίληξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀντίληξῐς	αἱ	ἀντιλήξεις
γενική	τῆς	ἀντιλήξεως	τῶν	ἀντιλήξεων
δοτική	τῇ	ἀντιλήξει	ταῖς	ἀντιλήξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀντίληξῐν	τὰς	ἀντιλήξεις
κλητική ὦ!		ἀντίληξῐ		ἀντιλήξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀντιλήξει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀντιληξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀντίληξις < ἀντιλαγχάνω, ἀντί- (λαγχάνω) ληχ- + -σις > -ξις

Ουσιαστικό

ἀντίληξις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή, νομικός όρος) έφεση, προκειμένου να επιτευχθεί αναθεώρηση μιας δίκης, αίτηση για νέα διαιτησία

Πηγές

• ἀντίληξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀντίληξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.