ἀνθρωπισμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀνθρωπισμός	οἱ	ἀνθρωπισμοί
γενική	τοῦ	ἀνθρωπισμοῦ	τῶν	ἀνθρωπισμῶν
δοτική	τῷ	ἀνθρωπισμῷ	τοῖς	ἀνθρωπισμοῖς
αιτιατική	τὸν	ἀνθρωπισμόν	τοὺς	ἀνθρωπισμούς
κλητική ὦ!		ἀνθρωπισμέ		ἀνθρωπισμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνθρωπισμώ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀνθρωπισμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνθρωπισμός < ἀνθρωπίζω (<ἄνθρωπος) + -ισμός

Ουσιαστικό

ἀνθρωπισμός αρσενικό

1. μόρφωση, παιδεία

   ἄμεινον ἔφη (εννοείται: Αρίστιππος ο Κυρηναίος) ἐπαίτην ἐπαιτεῖν ἢ ἀπαίδευτον εἶναι· οἱ μὲν γὰρ χρημάτων, οἱ δ' ἀνθρωπισμοῦ δέονται. (Διογένης ο Λαέρτιος στον βίο του φιλοσόφου Αρίστιππου του Κυρηναίου, 2,70)

   καὶ οἷος ἂν ἔοι ἀνήρ, ἀρετῇ μὲν ἴσος, ἀνθρωπισμῷ δὲ βελτίων, λόγῳ δὲ σύμβουλος (Ομηρικά σχόλια)

2. ανθρωπιά
3. ενανθρώπιση

   ≈ συνώνυμα: ἐνανθρώπησις