ἀνανταπάντητος

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀνανταπάντητος	τὸ	ἀνανταπάντητον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀνανταπαντήτου	τοῦ	ἀνανταπαντήτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀνανταπαντήτῳ	τῷ	ἀνανταπαντήτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀνανταπάντητον	τὸ	ἀνανταπάντητον
κλητική ὦ!		ἀνανταπάντητε		ἀνανταπάντητον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀνανταπάντητοι	τὰ	ἀνανταπάντητα
γενική	τῶν	ἀνανταπαντήτων	τῶν	ἀνανταπαντήτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀνανταπαντήτοις	τοῖς	ἀνανταπαντήτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀνανταπαντήτους	τὰ	ἀνανταπάντητα
κλητική ὦ!		ἀνανταπάντητοι		ἀνανταπάντητα
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀνανταπάντητος < ἀν- στερητικό + ἀνταπαντώ

Επίθετο

ἀνανταπάντητος, -ος, -ον

• (καθαρεύουσα) που απάντησε σε κάτι και πήρε ανταπάντηση στην οποία δεν μπόρεσε να αντιτάξει κάτι

  → δείτε τη λέξη αναπάντητος