ἀείρροος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀείρροος	τὸ	ἀείρροον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀειρρόου	τοῦ	ἀειρρόου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀειρρόῳ	τῷ	ἀειρρόῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀείρροον	τὸ	ἀείρροον
κλητική ὦ!		ἀείρροε		ἀείρροον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀείρροοι	τὰ	ἀείρροᾰ
γενική	τῶν	ἀειρρόων	τῶν	ἀειρρόων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀειρρόοις	τοῖς	ἀειρρόοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀειρρόους	τὰ	ἀείρροᾰ
κλητική ὦ!		ἀείρροοι		ἀείρροᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀειρρόω	τὼ	ἀειρρόω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀειρρόοιν	τοῖν	ἀειρρόοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀείρροος < ἀεί + -ρροος < αρχαία ελληνική ῥέω → δείτε και τη λέξη ρρ • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

ἀείρροος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) αείροος, που ρέει αενάως

Πηγές

• ἀείρροος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.