ἀβουλῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀβουλῶν	ἡ	ἀβουλοῦσᾰ	τὸ	ἀβουλοῦν
γενική	τοῦ	ἀβουλοῦντος	τῆς	ἀβουλούσης	τοῦ	ἀβουλοῦντος
δοτική	τῷ	ἀβουλοῦντῐ	τῇ	ἀβουλούσῃ	τῷ	ἀβουλοῦντῐ
αιτιατική	τὸν	ἀβουλοῦντᾰ	τὴν	ἀβουλοῦσᾰν	τὸ	ἀβουλοῦν
κλητική ὦ!		ἀβουλῶν		ἀβουλοῦσᾰ		ἀβουλοῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀβουλοῦντες	αἱ	ἀβουλοῦσαι	τὰ	ἀβουλοῦντᾰ
γενική	τῶν	ἀβουλούντων	τῶν	ἀβουλουσῶν	τῶν	ἀβουλούντων
δοτική	τοῖς	ἀβουλοῦσῐ(ν)	ταῖς	ἀβουλούσαις	τοῖς	ἀβουλοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἀβουλοῦντᾰς	τὰς	ἀβουλούσᾱς	τὰ	ἀβουλοῦντᾰ
κλητική ὦ!		ἀβουλοῦντες		ἀβουλοῦσαι		ἀβουλοῦντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀβουλοῦντε	τὼ	ἀβουλούσᾱ	τὼ	ἀβουλοῦντε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀβουλούντοιν	τοῖν	ἀβουλούσαιν	τοῖν	ἀβουλούντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'ποιῶν' όπως «ποιῶν» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀβουλῶν (ελληνιστική κοινή): μετοχή για την αρχαία ελληνική ἀβουλῶ → δείτε τη λέξη ἀβουλέω

Μετοχή

ἀβουλῶν, -οῦσα, -οῦν (ελληνιστική κοινή)

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ἀβουλῶ