ψυγεῖον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ψυγεῖον	τὰ	ψυγεῖᾰ
γενική	τοῦ	ψυγείου	τῶν	ψυγείων
δοτική	τῷ	ψυγείῳ	τοῖς	ψυγείοις
αιτιατική	τὸ	ψυγεῖον	τὰ	ψυγεῖᾰ
κλητική ὦ!		ψυγεῖον		ψυγεῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψυγείω
γεν-δοτ	τοῖν		ψυγείοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψυγεῖον (ελληνιστική κοινή) < ψύχω

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: ψυγείο

Ουσιαστικό

ψυγεῖον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• αγγείο στο οποίο ψύχεται το νερό

  ※  3ος πκε αιώνας, Επιγραφή από την Αττική. IG II² 1695, col. II, στ. 21. @epigraphy.packhum.org

  ψυ[γ]εῖα [:.:] ⱵⱵⱵΙΙΙ·

  ※  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Ψ

  <ψυγεῖα>
  ἀγγεῖα, ἐν οἷς ὕδωρ ψύχεται. καὶ ὁ τόπος αὐτό

  ≈ συνώνυμα: ψυχεῖον

Πηγές

• ψυγεῖον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.