χρυσεόδμητος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	χρυσεόδμητος	τὸ	χρυσεόδμητον
γενική	τοῦ/τῆς	χρυσεοδμήτου	τοῦ	χρυσεοδμήτου
δοτική	τῷ/τῇ	χρυσεοδμήτῳ	τῷ	χρυσεοδμήτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	χρυσεόδμητον	τὸ	χρυσεόδμητον
κλητική ὦ!		χρυσεόδμητε		χρυσεόδμητον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	χρυσεόδμητοι	τὰ	χρυσεόδμητᾰ
γενική	τῶν	χρυσεοδμήτων	τῶν	χρυσεοδμήτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	χρυσεοδμήτοις	τοῖς	χρυσεοδμήτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	χρυσεοδμήτους	τὰ	χρυσεόδμητᾰ
κλητική ὦ!		χρυσεόδμητοι		χρυσεόδμητᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	χρυσεοδμήτω	τὼ	χρυσεοδμήτω
γεν-δοτ	τοῖν	χρυσεοδμήτοιν	τοῖν	χρυσεοδμήτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

χρυσεόδμητος < (χρυσός) χρυσεό- + δμητός (στη σημασία: οικοδομημένος)

Επίθετο

χρυσεόδμητος, -ος, -ον

• χτισμένος ή σχηματισμένος με χρυσάφι

Πηγές

• χρυσεόδμητος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χρυσεόδμητος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.