φᾶρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	φᾶρος	τὰ	φάρη - φάρεᾰ
γενική	τοῦ	φάρους - φάρεος	τῶν	φαρῶν - φαρέων
δοτική	τῷ	φάρει - φάρεῐ̈	τοῖς	φάρεσῐ(ν) επικός: φαρέεσσι
αιτιατική	τὸ	φᾶρος	τὰ	φάρη - φάρεα
κλητική ὦ!		φᾶρος		φάρη - φάρεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φάρει - φάρεε
γεν-δοτ	τοῖν		φαροῖν - φαρέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φᾶρος < άγνωστης ετυμολογίας • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

φᾶρος, -εος/ους ουδέτερο

1. μεγάλο κομμάτι υφάσματος
2. (ενδυμασία) μακρύς μανδύας, πανωφόρι

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, στη Βικιθήκη

   • 6 (ζ. Ὀδυσσέως ἄφιξις εἰς Φαίακας.), στίχ. 214 (214-216)

     πὰρ δ᾽ ἄρα οἱ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματ᾽ ἔθηκαν, | δῶκαν δὲ χρυσέῃ ἐν ληκύθῳ ὑγρὸν ἔλαιον, | ἤνωγον δ᾽ ἄρα μιν λοῦσθαι ποταμοῖο ῥοῇσι.

     Δίπλα του απόθεσαν τα ρούχα, το πανωφόρι και χιτώνα, | και σε μια λήκυθο χρυσή τού δίνουν λάδι λιπαρό. | Ύστερα τον παρακινούσαν να κατέβει στις ροές του ποταμού για να τον λούσουν.

     Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   • 7 (η. Ὀδυσσέως εἴσοδος πρὸς Ἀλκίνουν.), στίχ. 234 (233-235)

     τοῖσιν δ᾽ Ἀρήτη λευκώλενος ἄρχετο μύθων· | ἔγνω γὰρ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματ᾽ ἰδοῦσα | καλά, τά ῥ᾽ αὐτὴ τεῦξε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξί·

     Στο μεταξύ η Αρήτη, όμορφη και λευκή, θέλησε πρώτη να μιλήσει | γιατί αναγνώρισε τη χλαίνη, τον χιτώνα· βλέποντας τα ωραία εκείνα | ρούχα που φορούσε, από την ίδια υφασμένα και τις παρακόρες της.

     Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• φάρος

Πηγές

• φᾶρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φᾶρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.