φόλλις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Φόλλις του αυτοκράτορα Μαυρικίου

Ετυμολογία

φόλλις < ελληνιστική κοινή φόλλις < λατινική follis (φυσερό)

Ουσιαστικό

φόλλις αρσενικό

• (νόμισμα) βυζαντινό νόμισμα που χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 5ου και 11ου αιώνα

Δείτε επίσης

• φόλλις στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	φόλλῐς	οἱ	φόλλεις
γενική	τοῦ	φόλλεως	τῶν	φόλλεων
δοτική	τῷ	φόλλει	τοῖς	φόλλεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	φόλλῐν	τοὺς	φόλλεις
κλητική ὦ!		φόλλῐ		φόλλεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φόλλει
γεν-δοτ	τοῖν		φολλέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φόλλις < (άμεσο δάνειο) λατινική follis (φυσερό)

Ουσιαστικό

φόλλις αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. ο φυσητήρας
  2. ο φόρος ιδιοκτησίας

Πηγές

• φόλλις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φόλλις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.