φλάμμουλα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

φλάμμουλα ουδέτερο

• ουδέτερο του φλάμμουλον

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	φλάμμουλᾰ	αἱ	φλάμμουλαι
γενική	τῆς	φλαμμούλης	τῶν	φλαμμουλῶν
δοτική	τῇ	φλαμμούλῃ	ταῖς	φλαμμούλαις
αιτιατική	τὴν	φλάμμουλᾰν	τὰς	φλαμμούλᾱς
κλητική ὦ!		φλάμμουλᾰ		φλάμμουλαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φλαμμούλᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		φλαμμούλαιν
1η κλίση, Κατηγορία 'θάλασσα' όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φλάμμουλα < (άμεσο δάνειο) λατινική flammula, υποκοριστικό του flamma

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: → δείτε τη λέξη flammula

Ουσιαστικό

φλάμμουλα θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή, φυτό) αναρριχητικό φυτό με αρωματικά λουλούδια

  ※  Σχόλιο 133 codices RV. ⌘ Διοσκουρίδης, Περί ύλης ιατρικής, 4,134,1, Επιμελητής M. Wellmann, Pedanii Dioscuridis Anazarbei De materia medica, Berlin, 1906. viewer@cmg.bbaw.de @scaife.perseus

  ζῳόνυχον· οἱ δὲ ἀετώνυχον, οἱ δὲ λεοντοπόδιον, οἱ δὲ κῆμος, οἱ δὲ ἴφυον, οἱ δὲ κατανάγκην, οἱ δὲ δαμναμένη, οἱ δὲ ἰδιόφυτον, οἱ δὲ φυτοβασίλειον, οἱ δὲ κροσσίον, οἱ δὲ κροσσόφθοον, προφῆται αἷμα κροκοδείλου, οἱ δὲ κροκομέριον, Αἰγύπτιοι δαφνοινές, Ῥωμαῖοι Μινέρβιουμ, οἱ δὲ Ἰόουις μάνους, οἱ δὲ Παλλάδιουμ, οἱ δὲ φλάμμουλα.

Συνώνυμα

• αρχαία ελληνικά: φιλύρα