flammula

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

flammula < flamm(a) + υποκοριστικό επίθημα -ula

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ↷ μεσαιωνικά ελληνικά: φλάμ(μ)ουλον (όπως στον πληθυντικό φλάμμουλα), φλάμμουρον → νέα ελληνικά: φλαμούρι

↷ μεσαιωνικά ελληνικά: φλάμ(μ)ουλον, φλάμπουρον ⇒ νέα ελληνικά: φλάμπουρο

Ουσιαστικό

flammula θηλυκό

• (υποκοριστικό) φλογίτσα

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	flammula	flammulae
γενική	flammulae	flammulārum
δοτική	flammulae	flammulīs
αιτιατική	flammulam	flammulās
κλητική	flammula	flammulae
αφαιρετική	flammulā	flammulīs
(α' κλίση)

Πηγές

• flammula - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.