τμηθείς

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	τμηθείς	ἡ	τμηθεῖσᾰ	τὸ	τμηθέν
γενική	τοῦ	τμηθέντος	τῆς	τμηθείσης	τοῦ	τμηθέντος
δοτική	τῷ	τμηθέντῐ	τῇ	τμηθείσῃ	τῷ	τμηθέντῐ
αιτιατική	τὸν	τμηθέντᾰ	τὴν	τμηθεῖσᾰν	τὸ	τμηθέν
κλητική ὦ!		τμηθείς		τμηθεῖσᾰ		τμηθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	τμηθέντες	αἱ	τμηθεῖσαι	τὰ	τμηθέντᾰ
γενική	τῶν	τμηθέντων	τῶν	τμηθεισῶν	τῶν	τμηθέντων
δοτική	τοῖς	τμηθεῖσῐ(ν)	ταῖς	τμηθείσαις	τοῖς	τμηθεῖσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	τμηθέντᾰς	τὰς	τμηθείσᾱς	τὰ	τμηθέντᾰ
κλητική ὦ!		τμηθέντες		τμηθεῖσαι		τμηθέντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	τμηθέντε	τὼ	τμηθείσᾱ	τὼ	τμηθέντε
γεν-δοτ	τοῖν	τμηθέντοιν	τοῖν	τμηθείσαιν	τοῖν	τμηθέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυθείς' όπως «λυθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

τμηθείς, -εῖσα, -έν

• μετοχή παθητικού αορίστου (ἐτμήθην) του ρήματος τέμνω