τελεσφόρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τελεσφόρησῐς	αἱ	τελεσφορήσεις
γενική	τῆς	τελεσφορήσεως	τῶν	τελεσφορήσεων
δοτική	τῇ	τελεσφορήσει	ταῖς	τελεσφορήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τελεσφόρησῐν	τὰς	τελεσφορήσεις
κλητική ὦ!		τελεσφόρησῐ		τελεσφορήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τελεσφορήσει
γεν-δοτ	τοῖν		τελεσφορησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τελεσφόρησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τελεσφορῶ (τελεσφορέω), τελεσφορη- + -σις (-ησις) < τελεσφόρος

Ουσιαστικό

τελεσφόρησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• τελεσφόρηση

  → δείτε και τη λέξη τελεσφορία

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις τελεσφόρος, τέλος και φέρω

Πηγές

• τελεσφόρησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.