ταυρωπός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ταυρωπός	τὸ	ταυρωπόν
γενική	τοῦ/τῆς	ταυρωποῦ	τοῦ	ταυρωποῦ
δοτική	τῷ/τῇ	ταυρωπῷ	τῷ	ταυρωπῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ταυρωπόν	τὸ	ταυρωπόν
κλητική ὦ!		ταυρωπέ		ταυρωπόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ταυρωποί	τὰ	ταυρωπᾰ́
γενική	τῶν	ταυρωπῶν	τῶν	ταυρωπῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ταυρωποῖς	τοῖς	ταυρωποῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ταυρωπούς	τὰ	ταυρωπᾰ́
κλητική ὦ!		ταυρωποί		ταυρωπᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ταυρωπώ	τὼ	ταυρωπώ
γεν-δοτ	τοῖν	ταυρωποῖν	τοῖν	ταυρωποῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ταυρωπός < ταῦρος + -ωπός

Επίθετο

ταυρωπός, -ος

• (ελληνιστική κοινή) που μοιάζει με ταύρο

Συγγενικά

• ταυρώπις

Πηγές

• ταυρωπός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.