ταπείνωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ταπείνωσῐς	αἱ	ταπεινώσεις
γενική	τῆς	ταπεινώσεως	τῶν	ταπεινώσεων
δοτική	τῇ	ταπεινώσει	ταῖς	ταπεινώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ταπείνωσῐν	τὰς	ταπεινώσεις
κλητική ὦ!		ταπείνωσῐ		ταπεινώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ταπεινώσει
γεν-δοτ	τοῖν		ταπεινωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταπείνωσις < ταπεινόω / ταπεινῶ + -σις (-ωσις) < ταπεινός

Ουσιαστικό

ταπείνωσις, -εως θηλυκό

1. χαμήλωμα
2. καταβίβαση
3. ταπείνωση, εξευτελισμός
4. χαμηλή κοινωνική θέση

Πηγές

• ταπείνωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ταπείνωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.