σῦκον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σῦκον	τὰ	σῦκᾰ
γενική	τοῦ	σύκου	τῶν	σύκων
δοτική	τῷ	σύκῳ	τοῖς	σύκοις
αιτιατική	τὸ	σῦκον	τὰ	σῦκᾰ
κλητική ὦ!		σῦκον		σῦκᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σύκω
γεν-δοτ	τοῖν		σύκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σῦκον < κοινή λέξη των μεσογειακών χωρών *tʰuōiḱo / *tʰū(i)ḱo (συγγενές με την λατινικά ficus)

Ουσιαστικό

σῦκον ουδέτερο

1. (φρούτο) σύκο
2. ⮡  σῦκον Αἰγύπτιον: χαρούπι
3. (ιατρική) σάρκωμα στα βλέφαρα ή άλλα σημεία του σώματος
4. (ιατρική) αιμορροΐδες
5. (μεταφορικά) αιδοίο

Άλλες μορφές

• βοιωτικός τύπος : τῦκον

Πηγές

• σῦκον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σῦκον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.