σύνευνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	σύνευνος	οι	σύνευνοι
γενική	του/της	σύνευνου	των	σύνευνων
αιτιατική	τον/τη	σύνευνο	τους/τις	σύνευνους
κλητική		σύνευνε		σύνευνοι
Κατηγορία όπως «ιμπρεσάριος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύνευνος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σύνευνος < σύν- + εὐνή + -ος

Ουσιαστικό

σύνευνος αρσενικό ή θηλυκό

• (αρχαιοπρεπές) σύζυγος

Συγγενικά

• κατευνάζω

Μεταφράσεις

    σύνευνος

→ δείτε τη λέξη σύζυγος