συμπολίτευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συμπολίτευση	οι	συμπολιτεύσεις
γενική	της	συμπολίτευσης*	των	συμπολιτεύσεων
αιτιατική	τη	συμπολίτευση	τις	συμπολιτεύσεις
κλητική		συμπολίτευση		συμπολιτεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συμπολιτεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπολίτευση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή συμπολίτευ(σις) (η ιδιότητα του συμπολίτη) + -ση.

Προφορά

ΔΦΑ : /sim.boˈli.tef.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐μπο‐λί‐τευ‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : συμ‐πο‐λί‐τευ‐ση

Ουσιαστικό

συμπολίτευση θηλυκό

1. το σύνολο των βουλευτών της κοινοβουλευτικής ομάδας ή του κυβερνητικού σχηματισμού που συμμετέχουν στην κυβέρνηση.
2. η παράταξη που έχει την πλειοψηφία στη Βουλή και από την οποία έχουν επιλεγεί κυβερνητικά στελέχη

Αντώνυμα

• αντιπολίτευση

Μεταφράσεις

    συμπολίτευση