συγκέντρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συγκέντρωσῐς	αἱ	συγκεντρώσεις
γενική	τῆς	συγκεντρώσεως	τῶν	συγκεντρώσεων
δοτική	τῇ	συγκεντρώσει	ταῖς	συγκεντρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συγκέντρωσῐν	τὰς	συγκεντρώσεις
κλητική ὦ!		συγκέντρωσῐ		συγκεντρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκεντρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκεντρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκέντρωσις (ελληνιστική κοινή) < αμάρτυρος τύπος *συγκεντρῶ (κλίση -όω) + -σις με συγ- + κέντρ(ον) + -ωσις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: συγκέντρωση

Ουσιαστικό

συγκέντρωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (αστρονομία) σύμπτωση τροχιάς γύρω από ένα κέντρο, όπως ο Ήλιος

Πηγές

• συγκέντρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• συγκέντρωση - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.