σμίνθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σμίνθος	οἱ	σμίνθοι
γενική	τοῦ	σμίνθου	τῶν	σμίνθων
δοτική	τῷ	σμίνθῳ	τοῖς	σμίνθοις
αιτιατική	τὸν	σμίνθον	τοὺς	σμίνθους
κλητική ὦ!		σμίνθε		σμίνθοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σμίνθω
γεν-δοτ	τοῖν		σμίνθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σμίνθος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σμίνθος, -ου αρσενικό

• ποντικός

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Απόσπασμα 227 @archive.org

  άλλ' ἀρουραῖός τίς ἐστι σμίνθος ὧδ' ὑπερφυής

  ※  1ος πκε/κε αιώνας ⌘ Στράβων, Γεωγραφικά, 13.1, 64 @perseus.tufts.edu @wikisource

  τὰ οὖν περὶ τοὺς Τεύκρους καὶ τοὺς μύας, ἀφʼ ὧν ὁ Σμινθεύς, ἐπειδὴ σμίνθοι οἱ μύες, δεῦρο μετενεκτέον.

  ※  Σμίνθος, ο παντοίης δαιτός λίχνος, ουδέ μυάγρης δειλός, ο κακ θανάτου κέρδεα ληξόμενος (Τύλλιος Σαβίνος, Παλατινή Ανθολογία 9.410)

  Ο ποντικός, ο λαίμαργος για όλα, που δεν φοβάται ούτε την ποντικοπαγίδα, αυτός που και από τον θάνατο κέρδη έχει

  ≈ συνώνυμα: μῦς

Άλλες μορφές

• σμίνθα

Παράγωγα

• Σμίνθειος
• Σμινθεύς
• Σμίνθια
• σμίνθιος
• Σμίνθιος

Πηγές

• σμίνθος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σμίνθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.