σκολιόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σκολῐοθρῐχ- σκολῐοτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	σκολιόθριξ	οἱ/αἱ	σκολιότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	σκολιότριχος	τῶν	σκολιοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	σκολιότριχῐ	τοῖς/ταῖς	σκολιότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	σκολιότριχᾰ	τοὺς/τὰς	σκολιότριχᾰς
κλητική ὦ!		σκολιόθριξ		σκολιότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σκολιότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		σκολιοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκολιόθριξ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σκολιό(ς) + -θριξ

Ουσιαστικό

σκολιόθριξ, -τριχος αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

1. (ελληνιστική κοινή) που έχει κατσαρές τρίχες

   ※  4ος/5ος κε αιώνας, ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης Διονυσιακά ed. A. Ludwich, Leipzig (Teubner) 1909, 1911, D. 15.137 και σελ. 135

   καί τις ἑὰς παλάμας τανύσας σκολιότριχι κόρσῃ

   και με τις παλάμες του τράβηξε τα κατσαρά του μαλλιά

2. (μεταφορικά) με ακανόνιστα / στραβά αγκάθια

   ※  Μελέαγρος^W, Στέφανος [επιγράμματα] στην Παλατινή Ανθολογία IV.1.37 (Anthologia Graeca, 4, έκδοση Putnam's Sons, 1916 με αγγλική μετάφραση του W.R. Paton.

   ἐν δὲ καὶ ἐκ φορβῆς σκολιότριχος ἄνθος ἀκάνθης Ἀρχιλόχου, μικρὰς στράγγας ἀπ᾽ ὠκεανοῦ

   και από την βοσκή των ζώων, το στριφογυριστό λουλούδι της αγκαθιάς του Αρχίλοχου, στραγγισμένες μικρές σταγόνες απ' τον ωκεανό

   ΣτΕ: Από τον Στέφανο του Μελέαγρου, όπου κάθε ποιητής και το έργο του προσομοιάζεται με ένα άνθος. Η ποίηση του Αρχίλοχου παρομοιάζεται με γαϊδουράγκαθο.

Πηγές

• σκολιόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.