σηψιδακής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	σηψιδακής	τὸ	σηψιδακές
γενική	τοῦ/τῆς	σηψιδακοῦς	τοῦ	σηψιδακοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	σηψιδακεῖ	τῷ	σηψιδακεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	σηψιδακῆ	τὸ	σηψιδακές
κλητική ὦ!		σηψιδακές		σηψιδακές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	σηψιδακεῖς	τὰ	σηψιδακῆ
γενική	τῶν	σηψιδακῶν	τῶν	σηψιδακῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	σηψιδακέσῐ(ν)	τοῖς	σηψιδακέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	σηψιδακεῖς	τὰ	σηψιδακῆ
κλητική ὦ!		σηψιδακεῖς		σηψιδακῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σηψιδακεῖ	τὼ	σηψιδακεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	σηψιδακοῖν	τοῖν	σηψιδακοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σηψιδακής < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

σηψιδακής, -ής, -ές

• (σπάνιο) (για ερπετά) που προκαλεί σήψη με το δάγκωμά του

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τοπικά, 6.2 @scaife.perseus

  Ἔτι εἰ μὴ κειμένοις ὀνόμασι χρῆται, οἷον Πλάτων ὀφρυόσκιον τὸν ὀφθαλμόν, ἢ τὸ φαλάγγιον σηψιδακές, ἢ τὸν μυελὸν ὀστεογενές· πᾶν γὰρ ἀσαφὲς τὸ μὴ εἰωθός.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις σῆψις, σήπω και δάκνω

Πηγές

• σηψιδακής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.