σασκίνης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σασκίνης	οι	σασκίνηδες
γενική	του	σασκίνη	των	σασκίνηδων
αιτιατική	τον	σασκίνη	τους	σασκίνηδες
κλητική		σασκίνη		σασκίνηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σασκίνης < (άμεσο δάνειο) τουρκική şaşkın (έκπληκτος, μπερδεμένος)

Προφορά

ΔΦΑ : /saˈsci.nis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σα‐σκί‐νης

Ουσιαστικό

σασκίνης αρσενικό

1. χαζός, μπερδεμένος, σαστισμένος, ανόητος
2. αδέξιος στη δουλειά

Μεταφράσεις

    σασκίνης

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .