σαβακός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	σαβακός	ἡ	σαβακή	τὸ	σαβακόν
γενική	τοῦ	σαβακοῦ	τῆς	σαβακῆς	τοῦ	σαβακοῦ
δοτική	τῷ	σαβακῷ	τῇ	σαβακῇ	τῷ	σαβακῷ
αιτιατική	τὸν	σαβακόν	τὴν	σαβακήν	τὸ	σαβακόν
κλητική ὦ!		σαβακέ		σαβακή		σαβακόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	σαβακοί	αἱ	σαβακαί	τὰ	σαβακᾰ́
γενική	τῶν	σαβακῶν	τῶν	σαβακῶν	τῶν	σαβακῶν
δοτική	τοῖς	σαβακοῖς	ταῖς	σαβακαῖς	τοῖς	σαβακοῖς
αιτιατική	τοὺς	σαβακούς	τὰς	σαβακᾱ́ς	τὰ	σαβακᾰ́
κλητική ὦ!		σαβακοί		σαβακαί		σαβακᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σαβακώ	τὼ	σαβακᾱ́	τὼ	σαβακώ
γεν-δοτ	τοῖν	σαβακοῖν	τοῖν	σαβακαῖν	τοῖν	σαβακοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σαβακός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

σαβακός, -ή, -όν

1. κατακερματισμένος, κατερειπωμένος, κομματιασμένος
2. (μεταφορικά) εξασθενημένος, μαλθακός

Πηγές

• σαβακός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σαβακός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.