προσθαφαίρεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προσθαφαίρεση	οι	προσθαφαιρέσεις
γενική	της	προσθαφαίρεσης*	των	προσθαφαιρέσεων
αιτιατική	την	προσθαφαίρεση	τις	προσθαφαιρέσεις
κλητική		προσθαφαίρεση		προσθαφαιρέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσθαφαιρέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσθαφαίρεση < ελληνιστική κοινή προσθαφαίρεσις < προσθαφαιρέω / προσθαφαιρῶ < αρχαία ελληνική προστίθημι + ἀφαιρέω / ἀφαιρῶ

Προφορά

ΔΦΑ : /pɾo.sθaˈfe.ɾe.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : προ‐σθα‐φαί‐ρε‐ση

Ουσιαστικό

προσθαφαίρεση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του προσθαφαιρώ, η διαδοχική πρόσθεση και αφαίρεση

Μεταφράσεις

    προσθαφαίρεση

Πηγές

• Καμπανάς, Ηλίας Ιω. (1990) Μονοτονικό λεξικό της δημοτικής: ορθογραφικό, ερμηνευτικό, ετυμολογικό. Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεων Καμπανά.