προκουράτορας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	προκουράτορας	οι	προκουράτορες
γενική	του	προκουράτορα	των	προκουρατόρων
αιτιατική	τον	προκουράτορα	τους	προκουράτορες
κλητική		προκουράτορα		προκουράτορες
Κατηγορία όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προκουράτορας < (λόγιο δάνειο) λατινική procurator. Δείτε το μεσαιωνικό προκουρατόρος

Ουσιαστικό

προκουράτορας αρσενικό

1. (ιστορία) στη ρωμαϊκή περίοδο, έπαρχος των αυτοκρατορικών κτήσεων, μερικές φορές με πολιτικά προνόμια

   ⮡  ο Πόντιος Πιλάτος ήταν προκουράτορας της Ιουδαίας

2. (ιστορία)τίτλος ενός από τους ανώτατους άρχοντες της βενετικής και της γενοβέζικης δημοκρατίας

Μεταφράσεις

    προκουράτορας

γαλλικά : procurateur (fr) λατινικά : procurator (la)