πονήρευμα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

πονήρευμα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πονήρευμα. Συγκρίνετε με το πονήρεμα.

Ουσιαστικό

πονήρευμα ουδέτερο

• (λόγιο) άλλη μορφή του πονήρεμα

Πηγές

• πονήρευμα - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πονήρευμᾰ	τὰ	πονηρεύμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	πονηρεύμᾰτος	τῶν	πονηρευμᾰ́των
δοτική	τῷ	πονηρεύμᾰτῐ	τοῖς	πονηρεύμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	πονήρευμᾰ	τὰ	πονηρεύμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		πονήρευμᾰ		πονηρεύμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πονηρεύμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		πονηρευμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πονήρευμα < πονηρεύ(ομαι) + -μα

Ουσιαστικό

πονήρευμα ουδέτερο

• (συχνά στον πληθυνικό πονηρεύματα) παλιανθρωπιές, πονηριές, απάτες, κόλπα, καμώματα, απατεωνιές

  ※  ὄντας Ἀθηναίους τὰ τοῦ Πέρσου πονηρεύματα μιμεῖσθαι.

  Ael. Ar. Orat. 34 437@perseus.tufts.edu Aristides, Aelius. Aristides. ex recensione Guilielmi Dindorfii. Leipzig. Weidmann. 1829. 1-2.

Πηγές

• πονήρευμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πονήρευμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.