πεπονθώς

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	πεπονθώς	ἡ	πεπονθυῖᾰ	τὸ	πεπονθός
γενική	τοῦ	πεπονθότος	τῆς	πεπονθυίᾱς	τοῦ	πεπονθότος
δοτική	τῷ	πεπονθότῐ	τῇ	πεπονθυίᾳ	τῷ	πεπονθότῐ
αιτιατική	τὸν	πεπονθότᾰ	τὴν	πεπονθυῖᾰν	τὸ	πεπονθός
κλητική ὦ!		πεπονθώς		πεπονθυῖᾰ		πεπονθός
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	πεπονθότες	αἱ	πεπονθυῖαι	τὰ	πεπονθότᾰ
γενική	τῶν	πεπονθότων	τῶν	πεπονθυιῶν	τῶν	πεπονθότων
δοτική	τοῖς	πεπονθόσῐ(ν)	ταῖς	πεπονθυίαις	τοῖς	πεπονθόσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	πεπονθότᾰς	τὰς	πεπονθυίᾱς	τὰ	πεπονθότᾰ
κλητική ὦ!		πεπονθότες		πεπονθυῖαι		πεπονθότᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πεπονθότε	τὼ	πεπονθυίᾱ	τὼ	πεπονθότε
γεν-δοτ	τοῖν	πεπονθότοιν	τοῖν	πεπονθυίαιν	τοῖν	πεπονθότοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυκώς' όπως «λελυκώς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

πεπονθώς, -υῖᾰ, -ός

• μετοχή ενεργητικού παρακειμένου (πέπονθᾰ) του ρήματος πάσχω

Παράγωγα

• πεπονθότως (επίρρημα)

Συγγενικά

• ἀντῐπεπονθώς