πεντάγραμμον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πεντάγραμμον	τὰ	πεντάγραμμᾰ
γενική	τοῦ	πενταγράμμου	τῶν	πενταγράμμων
δοτική	τῷ	πενταγράμμῳ	τοῖς	πενταγράμμοις
αιτιατική	τὸ	πεντάγραμμον	τὰ	πεντάγραμμᾰ
κλητική ὦ!		πεντάγραμμον		πεντάγραμμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πενταγράμμω
γεν-δοτ	τοῖν		πενταγράμμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πεντάγραμμον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου πεντάγραμμος. Μορφολογικά αναλύεται σε πεντά- + -γραμμον

Ουσιαστικό

πεντάγραμμον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• λέξη των Πυθαγορείων, η πεντάλφα

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις πέντε, γραμμή και γράφω

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πεντάγραμμον (ελληνιστική κοινή)

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού ή θηλυκού γένους του πεντάγραμμος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του πεντάγραμμος

   ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πεντάγραμμο με διαφορετική σημασία

Πηγές

• πεντάγραμμον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.