πατῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	πατῶν	ἡ	πατοῦσᾰ	τὸ	πατοῦν
γενική	τοῦ	πατοῦντος	τῆς	πατούσης	τοῦ	πατοῦντος
δοτική	τῷ	πατοῦντῐ	τῇ	πατούσῃ	τῷ	πατοῦντῐ
αιτιατική	τὸν	πατοῦντᾰ	τὴν	πατοῦσᾰν	τὸ	πατοῦν
κλητική ὦ!		πατῶν		πατοῦσᾰ		πατοῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	πατοῦντες	αἱ	πατοῦσαι	τὰ	πατοῦντᾰ
γενική	τῶν	πατούντων	τῶν	πατουσῶν	τῶν	πατούντων
δοτική	τοῖς	πατοῦσῐ(ν)	ταῖς	πατούσαις	τοῖς	πατοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	πατοῦντᾰς	τὰς	πατούσᾱς	τὰ	πατοῦντᾰ
κλητική ὦ!		πατοῦντες		πατοῦσαι		πατοῦντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πατοῦντε	τὼ	πατούσᾱ	τὼ	πατοῦντε
γεν-δοτ	τοῖν	πατούντοιν	τοῖν	πατούσαιν	τοῖν	πατούντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'ποιῶν' όπως «ποιῶν» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

πατῶν, -οῦσα, -οῦν

• συνηρημένη μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος πατῶ (ρήμα πατέω)