παροχέτευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παροχέτευσῐς	αἱ	παροχετεύσεις
γενική	τῆς	παροχετεύσεως	τῶν	παροχετεύσεων
δοτική	τῇ	παροχετεύσει	ταῖς	παροχετεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παροχέτευσῐν	τὰς	παροχετεύσεις
κλητική ὦ!		παροχέτευσῐ		παροχετεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παροχετεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		παροχετευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παροχέτευσις < παροχετεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

παροχέτευσις, -εως θηλυκό

• παροχέτευση (στον Ιπποκράτη, στον Γαληνό)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παρά, ὀχετεύω και ὀχετός

Πηγές

• παροχέτευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.