παρατιλμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	παρατιλμός	οἱ	παρατιλμοί
γενική	τοῦ	παρατιλμοῦ	τῶν	παρατιλμῶν
δοτική	τῷ	παρατιλμῷ	τοῖς	παρατιλμοῖς
αιτιατική	τὸν	παρατιλμόν	τοὺς	παρατιλμούς
κλητική ὦ!		παρατιλμέ		παρατιλμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρατιλμώ
γεν-δοτ	τοῖν		παρατιλμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρατιλμός < παρατίλλω

Ουσιαστικό

παρατιλμός, -οῦ αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• αποτρίχωση, το μάδημα των τριχών διαφόρων μερών του σώματος

  ≈ συνώνυμα: παράτιλσις

Πηγές

• παρατιλμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.