παντοκράτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	παντοκρκρᾰτωρ-, παντοκρκρᾰτορ-
ονομαστική	ὁ	παντοκράτωρ	οἱ	παντοκράτορες
γενική	τοῦ	παντοκράτορος	τῶν	παντοκρατόρων
δοτική	τῷ	παντοκράτορῐ	τοῖς	παντοκράτορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	παντοκράτορᾰ	τοὺς	παντοκράτορᾰς
κλητική ὦ!		παντοκράτορ		παντοκράτορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παντοκράτορε
γεν-δοτ	τοῖν		παντοκρατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παντοκράτωρ < παντο- + -κράτωρ

Ουσιαστικό

παντοκράτωρ, -oρος αρσενικό (θηλυκό παντοκράτειρα)

• (ελληνιστική κοινή) παντοκράτορας

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παντοκρατέω, πᾶς και κράτος

Πηγές

• παντοκράτωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παντοκράτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.