παιδοποιός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	παιδοποιός	τὸ	παιδοποιόν
γενική	τοῦ/τῆς	παιδοποιοῦ	τοῦ	παιδοποιοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	παιδοποιῷ	τῷ	παιδοποιῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	παιδοποιόν	τὸ	παιδοποιόν
κλητική ὦ!		παιδοποιέ		παιδοποιόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	παιδοποιοί	τὰ	παιδοποιᾰ́
γενική	τῶν	παιδοποιῶν	τῶν	παιδοποιῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	παιδοποιοῖς	τοῖς	παιδοποιοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	παιδοποιούς	τὰ	παιδοποιᾰ́
κλητική ὦ!		παιδοποιοί		παιδοποιᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	παιδοποιώ	τὼ	παιδοποιώ
γεν-δοτ	τοῖν	παιδοποιοῖν	τοῖν	παιδοποιοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

παιδοποιός < (παῖς) παιδο- + -ποιός (ποιέω)

Επίθετο

παιδοποιός, -ός, -όν

1. που κάνει παιδιά
2. παραγωγικός

Συγγενικά

• παιδοποιέω
• παιδοποιήσιμος
• παιδοποίησις
• παιδοποιητής
• παιδοποιΐα

→ δείτε και τις λέξεις παῖς και ποιέω

Πηγές

• παιδοποιός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παιδοποιός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.