πέλλα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πέλλᾰ	αἱ	πέλλαι
γενική	τῆς	πέλλης	τῶν	πελλῶν
δοτική	τῇ	πέλλῃ	ταῖς	πέλλαις
αιτιατική	τὴν	πέλλᾰν	τὰς	πέλλᾱς
κλητική ὦ!		πέλλᾰ		πέλλαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πέλλᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		πέλλαιν
δωρικός τύπος : πελλᾶν (γενική πληθυντικού)
1η κλίση, ομάδα 'γλῶσσα', Κατηγορία 'δόξα' όπως «δόξα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

πέλλα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πέλλα, -ης θηλυκό

1. κάδος για γάλα, καρδάρα

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 16 (Π. Πατρόκλεια.), στίχ. 642 (641-643)

   οἱ δ᾽ αἰεὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον, ὡς ὅτε μυῖαι | σταθμῷ ἔνι βρομέωσι περιγλαγέας κατὰ πέλλας | ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, ὅτε τε γλάγος ἄγγεα δεύει·

   και στον νεκρόν εκείνοι ολόγυρ᾽ αναδεύονταν, σαν μύγες | εις την μάνδραν βουίζαν ολοτρόγυρα σ᾽ ολόγεμες καρδάρες | το καλοκαίρι οπού στ᾽ αγγειά το γάλα ξεχειλίζει.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  3ος↑ αιώνας ⌘ Θεόκριτος, Εἰδύλλια, Θύρσις, στιχ. 26 (25-26)

   αἶγά τέ τοι δωσῶ διδυματόκον ἐς τρὶς ἀμέλξαι, | ἃ δύ᾽ ἔχοισ᾽ ἐρίφως ποταμέλγεται ἐς δύο πέλλας,

   μια γίδα διπλομάνα εγώ σου τάζω να σου δώσω να την αρμέξεις τρεις φορές, | που ᾽χει τα δυο κατσίκια και πάντα την αρμέγουνε μέσα σε δυο καρδάρες.

   Μετάφραση (1911), Ιωάννης Πολέμης @greek‑language.gr

2. κύπελλο

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : πέλλη

Συνώνυμα

• ἀμολγεύς
• πελίχνη
• πέλυξ

Συγγενικά

• πελίκη
• πέλιξ
• πελλάς
• πελλαντήρ
• πελλητήρ
• πελλίς

Ετυμολογία 2

πέλλα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πέλλα, -ης θηλυκό

• πέτρα

Πηγές

• πέλλα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πέλλα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.