πάτρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πατρᾱ-, αλλού πατρᾰ-
ονομαστική	ἡ	πάτρᾱ	αἱ	...?...αι
γενική	τῆς	πάτρᾱς	τῶν	πατρῶν
δοτική	τῇ	πάτρᾳ	ταῖς	πάτραις
αιτιατική	τὴν	πάτρᾱν	τὰς	πάτρᾱς
κλητική ὦ!		πάτρᾱ		...?...αι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πάτρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		πάτραιν
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προσωδία του δίχρονου φωνήεντος στην παραλήγουσα. Δεν γνωρίζουμε πώς τονίζεται η ονομαστική πληθυντικού.
1η κλίση, Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

πάτρα θηλυκό

1. η πατρική γη, η πατρίδα

   ≈ συνώνυμα: πατρίς

2. πατρότητα, καταγωγή
3. η γενιά, το σόι

   ≈ συνώνυμα: πατριά

Άλλες μορφές

• ιωνικός & επικός τύπος : πάτρη

Πηγές

• πάτρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πάτρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.