οδίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	οδίτης	οι	οδίτες
γενική	του	οδίτη	των	οδιτών
αιτιατική	τον	οδίτη	τους	οδίτες
κλητική		οδίτη		οδίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οδίτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὁδίτης < ὁδ(ός) + -ίτης

Προφορά

ΔΦΑ : /oˈði.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ο‐δί‐της

Ουσιαστικό

οδίτης αρσενικό

• (αρχαιοπρεπές) οδοιπόρος, ταξιδιώτης, στρατοκόπος

  ※  Ανήσυχος και ακάματος οδίτης […] επιμένει να ποιεί τέχνη, ξανασυλλαβίζοντας τον κόσμο με τον δικό του τρόπο, στα δικά του μέτρα.(Παρουσίαση (2017) βιβλίου του Θανάση Δρίτσα (καρδιολόγου) @texnoxoros.org)

  ⮡  πάροικος / πολίτης του κόσμου και οδίτης της Βασιλείας του Θεού (έκφραση στην εκκλησιαστική γλώσσα → δείτε και τη λέξη ὁδίτης)

Μεταφράσεις

    οδίτης

→ δείτε τις λέξεις οδοιπόρος και ταξιδιώτης

Πηγές

• «ὁδίτης» και νεώτερο - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .